zuì wò dào biān jué ér yǒu fù
醉卧道边觉而有赋
tài huá wǔ qiān rèn, tiān tāi sì wàn zhàng.
太华五千仞,天台四万丈。
yī zhī gǔ téng rú hēi lóng, tiān qiǎn piāo rán jì xián fàng.
一枝古藤如黑龙,天遣飘然寄闲放。
mò guài gōng qīng bù wǒ zhī, wǒ zì bù zhī qú shì shuí shǐ shū nòng bǐ hòu lái shì, xiù ān bǎo dài liáo ér xī.
莫怪公卿不我知,我自不知渠是谁;史书弄笔後来事,绣鞍宝带聊儿嬉。
qí tíng làn zuì guān dào wò, xǐng hòu wú rén shù wú guò.
旗亭烂醉官道卧,醒後无人数吾过。
shì jiān ēn yuàn yī shí kōng, qiě miǎn tā nián sòng lín hè.
世间恩怨一时空,且免它年送临贺。
“天遣飘然寄闲放”出自宋代陆游的《醉卧道边觉而有赋》,诗句共7个字,诗句拼音为:tiān qiǎn piāo rán jì xián fàng,诗句平仄:平仄平平仄平仄。