lóng dòng
龙洞
qiào yá mó tiān rú lì bì, nán gēn héng zǒu sōng dào zhí.
峭崖磨天如立壁,柟根横走松倒植。
ya rán yī xiù jīng dǎo rén, kōng dòng pō zhì sān bǎi chǐ.
呀然一岫惊倒人,空洞坡阤三百尺。
yōu yīn yí wèi yì wù tuō, jiǎo zhǎo hén cún yóu kě shí.
幽阴宜为异物托,角爪痕存犹可识。
xiǎng dāng pán zhé wèi fèn shí, xīng fēng bī rén yún chù shí.
想当蟠蛰未奋时,腥风逼人云触石。
yī zhāo ǒu wèi hàn suì qǐ, juǎn hǎi zuò yǔ fēi pī lì.
一朝偶为旱岁起,卷海作雨飞霹雳。
xiàng lái yī lǚ zhèng rú cǐ, shēn wèi qiān nián yǒu yí jī.
向来伊吕正如此,莘渭千年有遗迹。
wǒ yù zhuó jiǔ zhāo wān yán, ān yòng xīn kǔ cháng xíng tiān tài píng hǎi nèi duō fēng nián, guī lái gù cí tīng guǎn xián.
我欲酌酒招蜿蜒,安用辛苦常行天;太平海内多丰年,归来故祠听管弦。
“腥风逼人云触石”出自宋代陆游的《龙洞》,诗句共7个字,诗句拼音为:xīng fēng bī rén yún chù shí,诗句平仄:平平平平平仄平。