qiū xiǎo yǐ lán秋晓倚阑
yún xià xiān xiān yù yī gōu, xiǎo tíng fēng lù gèng qīng róu.云罅纤纤玉一钩,小庭风露更清柔。lǎo lái péng jiù diāo líng jǐn, dú yǐ lán gān tè dì chóu.老来朋旧凋零尽,独倚阑干特地愁。
qiū xiǎo yǐ lán秋曉倚闌
yún xià xiān xiān yù yī gōu, xiǎo tíng fēng lù gèng qīng róu.雲罅纖纖玉一鉤,小庭風露更清柔。lǎo lái péng jiù diāo líng jǐn, dú yǐ lán gān tè dì chóu.老來朋舊凋零盡,獨倚闌幹特地愁。
“独倚阑干特地愁”出自宋代陆游的《秋晓倚阑》,诗句共7个字,诗句拼音为:dú yǐ lán gān tè dì chóu,诗句平仄:平仄平平仄仄平。
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...