dá zhèng yú rèn jiǎn fǎ jiàn zèng
答郑虞任检法见赠
wò lóng shān qián qiū yǔ qíng, zhèng zi guò wǒ rú sù xī.
卧龙山前秋雨晴,郑子过我如夙昔。
zhào rén méi yǔ hán chán chán, xuán zhī bǐ yǒu qiān jūn lì.
照人眉宇寒巉巉,悬知笔有千钧力。
jìng hú suì mù shuāng yè kōng, nǎi wén zài jiǔ tóng zhū gōng.
镜湖岁暮霜叶空,乃闻载酒同诸公。
guī lái hú shān jiē dòng sè, xīn shī yī zhǐ chuī qīng fēng.
归来湖山皆动色,新诗一纸吹清风。
wén zhāng yào xū dào qū sòng, wàn rèn qīng xiāo xià luán fèng.
文章要须到屈宋,万仞青霄下鸾凤。
qū qū yuán měi fēi jué lún, dàn wán zhī píng fāng wù rén!
区区圆美非绝伦,弹丸之评方误人!
“卧龙山前秋雨晴”出自宋代陆游的《答郑虞任检法见赠》,诗句共7个字,诗句拼音为:wò lóng shān qián qiū yǔ qíng,诗句平仄:仄平平平平仄平。