tí xīng zǐ xuán huáng zǎi shì gāo wèn zhèng táng
题星子悬黄宰世高问政堂
huáng zǐ nóng gù rén, wēi zi nóng mén shēng.
黄子侬故人,危子侬门生。
xiàng lái tóng dēng shù yù tíng, yín hé xǐ miàn zuì bù xǐng.
向来同登漱玉亭,银河洗面醉不醒。
sì nián èr zi bú jiàn miàn, guò yǎn guāng yīn chè fēi diàn.
四年二子不见面,过眼光阴掣飞电。
jīn chén hū dé wèn zhèng bēi, huáng zǐ zuò táng wēi zi cí.
今晨忽得问政碑,黄子作堂危子词。
wēi zi bǐ lì nǎi ěr jìn, huáng zǐ jiā zhèng bù xū wèn.
危子笔力乃尔进,黄子佳政不须问。
jì yán èr zi gè nǔ lì, gǔ rén yě shì rén zuò dé.
寄言二子各努力,古人也是人作得。
“黄子侬故人”出自宋代杨万里的《题星子悬黄宰世高问政堂》,诗句共5个字,诗句拼音为:huáng zǐ nóng gù rén,诗句平仄:平仄平仄平。