dù fēi shí lǐng度飞石岭
rén bù yuàn piāo wǎ, hé yòng zuì fēi shí.人不怨飘瓦,何用罪飞石。shí zhuì bù kě cháng, rén zhí yì qí shì.石墜不可常,人值亦其适。qù qù zǒu qīn yín, qiān jīn xìng zì xī.去去走嵚崟,千金幸自惜。
dù fēi shí lǐng度飛石嶺
rén bù yuàn piāo wǎ, hé yòng zuì fēi shí.人不怨飄瓦,何用罪飛石。shí zhuì bù kě cháng, rén zhí yì qí shì.石墜不可常,人值亦其適。qù qù zǒu qīn yín, qiān jīn xìng zì xī.去去走嶔崟,千金幸自惜。
“去去走嵚崟”出自宋代宋祁的《度飞石岭》,诗句共5个字,诗句拼音为:qù qù zǒu qīn yín,诗句平仄:仄仄仄平平。
宋祁(998~1061)北宋文学家。字子京,安州安陆(今湖北安陆)人,后徙居开封雍丘(今河南杞县)。天圣二年进士,官翰林学士、史馆修撰。与欧阳修等合修《新唐书》,书成,进工部尚书,拜翰林学士承旨。卒谥景文,与兄宋庠并有文名,时称“二宋”。诗词语言工丽,因《玉楼春》词中有“红杏枝头春意闹”句,世称“红杏尚书”。...