tí wú xī lǎo fēng yún tú
题吴熙老风云图
yǔ jiǎo héng kōng wàn niú nǔ, liè fēng chuī shān shān yù pū.
雨脚横空万牛弩,烈风吹山山欲仆。
cǎo pī mù bá hé zú dào, dà jiāng fān lán shī zhōu zhǔ.
草披木拔何足道,大江翻澜失洲渚。
lù páng shī pèi zhě shuí zi, dào zǔ qiě zhǎng ní méi jù.
路旁失辔者谁子,道阻且长泥没屦。
biān lǘ wǎn chē yì hé jí, mù xuàn xīn yáo xíng bù gù.
鞭驴挽车亦何急,目眩心摇行不顾。
wǒ shēng piāo péng guàn jī lǚ, gù ěr jiān nán féng yì lǚ.
我生飘蓬惯羁旅,顾尔艰难逢亦屡。
nà bèi méng tóu bù xià táng, qiě yǔ shēn móu ān wěn chù.
衲被蒙头不下堂,且与身谋安稳处。
“道阻且长泥没屦”出自宋代张耒的《题吴熙老风云图》,诗句共7个字,诗句拼音为:dào zǔ qiě zhǎng ní méi jù,诗句平仄:仄仄仄仄平平仄。