pén zhōng shù
盆中树
tuó tuó yǐ yǐ shù duō bìng, hòu shì shuí néng yù guān zhèng? pán gēn yín jié rù pén yú, qǐ yī xīn shēng zhī běn xìng? tóng tóng jié gài yōng lǜ yún, pí fū zhuǎn juǎn shēng chóng wén.
橐驼已矣树多病,后世谁能谕官政?盘根银节入盆盂,岂伊妡生之本性?童童结盖拥绿云,皮肤转卷生虫纹。
yōu rén zhòng zhī rú zhòng bǎo, zhì zhū zuò yòu tóng jiā bīn.
幽人重之如重宝,置诸座右同佳宾。
shí shí wán shǎng qín fú shì, yào zuò rén qián hǎo yán sè.
时时玩赏勤拂试,要做人前好颜色。
zì lián wú lù jiē chūn fēng, cán kuì jīng zhēn dé gān zé.
自怜无路接春风,惭愧荆榛得甘泽。
rén yán cǐ shù shòu ēn ài, wǒ dú bēi zhī shòu qí hài.
人言此树受恩爱,我独悲之受其害。
jì wú suǒ zī wú suǒ qiú, hé gù jiǎo wèi ā mèi tài? jiē zāi mù mìng jì yǒu kuī, qí suǒ wán zhě hé wéi qí? jūn bú jiàn shí jiā shān hú gāo qiě guì, jīn rì gēn zhū zài hé dì? yòu bú jiàn lǐ jiā huā mù bǐ yì zhēn, yú jīn yě cǎo qiū yān hūn.
既无所资无所求,何故矫为阿媚态?嗟哉木命既有亏,其所玩者何为奇?君不见石家珊瑚高且贵,今日根株在何地?又不见李家花木比异珍,于今野草秋烟昏。
yáo huáng wèi zǐ kuā yàn měi, kàn dào zǐ sūn néng yǒu jǐ? rén shēng suǒ chóng chóng yǒu dé, ěr mù zhī yú hé zú chǐ? wǒ zhī wàn wù gè yǒu yuán, hú bù tīng zhī yú zì rán? píng yuán tài gǔ tǔ wú xiàn, chū lì néng yǔ tiān qí nián.
姚黄魏紫夸艳美,看到子孙能有几?人生所重重有德,耳目之娱何足齿?我知万物各有缘,胡不听之于自然?平原太谷土无限,樗栎能与天齐年。
cǐ shù nà yí cǐ zhōng zhǒng, qì xiǎo ān néng chéng dà yòng? yuàn jūn yí xiàng cháng lín jiān, tā rì jiāng lái zuò liáng dòng.
此树那宜此中种,器小安能成大用?愿君移向长林间,他日将来作梁栋。
“其所玩者何为奇”出自元代王冕的《盆中树》,诗句共7个字,诗句拼音为:qí suǒ wán zhě hé wéi qí,诗句平仄:平仄平仄平平平。