qiū huái jì chéng zǐ quán xiān shì huī zhī jiān jiǎn xiào xiān xī zhī
秋怀寄呈子权先示徽之兼简孝先熙之
shù kū hán tiáo cǎo kū chóng, hé kān jī kè fèn shí qióng.
树哭寒蜩草哭虫,何堪羁客愤时穷。
zú wú kě lè qún shū wài, bǎi bù kān yán yī tàn zhōng.
卒无可乐群书外,百不堪言一叹中。
yún àn mù tiān chén bái rì, tǔ chén píng dì duàn qīng fēng.
云黯暮天沉白日,土尘平地断清风。
fū jūn ruò wèn qiū lái kuàng, lèi mǎn yí biān fā luàn péng.
夫君若问秋来况,泪满遗编发乱蓬。
“土尘平地断清风”出自宋代王令的《秋怀寄呈子权先示徽之兼简孝先熙之》,诗句共7个字,诗句拼音为:tǔ chén píng dì duàn qīng fēng,诗句平仄:仄平平仄仄平平。