cóng guāng shī qiú huā
从光师求花
wǒ yǒu guī xīn bù kě kuān, yì jūn huā hǎo jiù cháng huān.
我有归心不可宽，忆君花好旧常欢。
ruò lìng zuì yǎn yì xiāng jiàn, dìng zuò gù rén xiāng xiào kàn.
若令醉眼异乡见，定作故人相笑看。
zhī yǒu líng gēn fēn kè yì, què yōu píng dì dé chūn nán.
知有灵根分客易，却忧平地得春难。
zhǐ yīng hú dié hái xiāng shí, fēi guò dōng fēng yòu kě tàn.
只应胡蝶还相识，飞过东风又可叹。
“却忧平地得春难”出自宋代王令的《从光师求花》，诗句共7个字，诗句拼音为：què yōu píng dì dé chūn nán，诗句平仄：仄平平仄平平平。
