cháng zhì rì shù huái jiān jì shí qī xiōng
长至日述怀兼寄十七兄
lǎo lái yù jué bái jū máng, yǎn kàn chóng yáng yòu yī yáng.
老来愈觉白驹忙,眼看重阳又一阳。
xīn shì sǐ huī fēi bù qǐ, jì rú hán rì duǎn zhōng cháng.
心似死灰飞不起,技如寒日短中长。
yàn kàn bīn kè kōng tóu yè, qiáng duì qī nú lüè jǔ shāng.
厌看宾客空投谒,强对妻孥略举觞。
huí shǒu shān yīn chóu quàn dì, yīng lián hóng yàn bù chéng háng.
回首山阴酬劝地,应怜鸿雁不成行。
“技如寒日短中长”出自宋代曾几的《长至日述怀兼寄十七兄》,诗句共7个字,诗句拼音为:jì rú hán rì duǎn zhōng cháng,诗句平仄:仄平平仄仄平平。
曾几(1085--1166)中国南宋诗人。字吉甫,自号茶山居士。其先赣州(今江西赣县)人,徙居河南府(今河南洛阳)。历任江西、浙西提刑、秘书少监、礼部侍郎。曾几学识渊博,勤于政事。他的学生陆游替他作《墓志铭》,称他“治经学道之余,发于文章,雅正纯粹,而诗尤工。”后人将其列入江西诗派。其诗多属抒情遣兴、唱酬题赠之作,闲雅清淡。五、七言律诗讲究对仗自然,气韵疏畅。古体如《赠空上人》,近体诗如《南山除夜》等,均见功力。所著《易释象》及文集已佚。《四库全书》有《茶山集》8卷,辑自《永乐大典》。...