dēng wén gǔ shī
登闻鼓诗
jiǔ zhòng chì tú gāo rú tiān, sì hǎi qián shǒu fēn yú yuán.
九重赤涂高如天,四海黔首纷於蝝。
zhòng xiè wàng tiān ruò wú lù, qū qū yǒu yì cháng néng xuān.
众屧望天若无路,区区有意常能宣。
nǎi zhī tīng bēi sì cōng dá, wàn lǐ shēn xiào rú yóu chuán.
乃知听卑四聪达,万里呻笑如邮传。
zhāo yáng mén wài dēng wén gǔ, gǔ xià zhāng fēi rú jí yǔ.
朝阳门外登闻鼓,鼓下章飞如急雨。
yī shēng zhí duò gōu chén zhōng, shuí yán tiān mén yán jiǔ hǔ.
一声直堕勾陈中,谁言天门严九虎。
jiāng nán xiǎo lì wú jì néng, gǔ jiān hú kǒu hé yún bǔ.
江南小吏无技能,鼓间餬口何云补。
pū jī mǎ shòu xiǎo xú xíng, guān cáo xià mǎ chū wú yíng.
仆饥马瘦晓徐行,官曹下马初无营。
jiě yī xiǎo shuì xū yú sàn, gǔ yì shí rì wú yī shēng.
解衣小睡须臾散,鼓亦十日无一声。
yí fēi guān jiā shè gǔ yì, xì tóu hào nǎi fù zhī rén qíng.
疑非官家设鼓意,细头号乃复知人情。
wén chāng xiàng gōng yǎn rú yuè, zuò jiàn wàn lǐ fēn háo fà.
文昌相公眼如月,坐见万里分毫发。
cāng shēng tòng yǎng wú yī shēn, yǔ rǔ yī jiā wú chǔ yuè.
苍生痛癢吾一身,与汝一家无楚越。
yǒu qiú jìng tóu jiā zhàng rén, gǔ miàn zhū chén jì xiāo wù.
有求径投家丈人,鼓面蛛尘寄萧兀。
yì hé dào yè guān gāo kuí, mín dé yóu zhī chū bù zhī.
亦何道业冠皋夔,民得由之初不知。
píng shēng xiōng zhōng yī guó fǎ, jǐn biàn huáng guó wèi xiù méi.
平生胸中医国法,尽变黄馘为秀眉。
lì jìn táng yú zuò yuán lǜ, chéng nóng bìng jiǔ hé láo zhì.
力进唐虞作元氯,酲醲病酒何劳治。
duān zhī tīng sòng pò zhēng ěr, dòng jiàn wǔ cáng liáo jué zhī.
端知听讼破癥尔,洞见五藏聊决之。
zào huà shēng píng wéi yī bǐ, bì chéng yáo shùn chuí yī rì.
造化升平唯一笔,弼成尧舜垂衣日。
mò kè shī rén mù xiǎng lái, zhū cǎo jiā hé shí yī chū.
墨客诗人慕响来,朱草嘉禾时一出。
dēng wén zhōng rì hé suǒ wén, dàn tīng qīng fēng sòng shēng yì.
登闻终日何所闻,但听清风颂声溢。
jiāng nán xiǎo lì wèi guī shān, qǐ yǔ jū shān xiāng sì xián.
江南小吏未归山,乞与居山相似閒。
bàn jī zhōng wèi miǎn suǒ mǐ, bǎo fàn yì fù shèng bào guān.
半饥终未免索米,饱饭亦复胜抱关。
gǔ héng yǒu shēng lì qiè shí, kuì cǐ wú yòng máo fà bān.
鼓衡有声吏窃食,愧此无用毛发斑。
“登闻终日何所闻”出自宋代毛滂的《登闻鼓诗》,诗句共7个字,诗句拼音为:dēng wén zhōng rì hé suǒ wén,诗句平仄:平平平仄平仄平。