dōng wàng
冬望
shuāng yú jīng wú yǐ tiān shān, tiě sè wàn rèn guāng máng kāi.
霜余荆吴倚天山,铁色万仞光铓开。
má gū zuì xiù chā dōng jí, yī fēng tǐng lì gāo wéi wéi.
麻姑最秀插东极,一峰挺立高嵬嵬。
wǒ shēng zhì chū háo jùn xià, yuǎn jī jiǔ cǐ ān hāo lái.
我生智出豪俊下,远迹久此安蒿莱。
pì rú huá liú tà tiān lù, liù pèi qǐ yì shōu nú dài.
譬如骅骝踏天路,六辔岂议收驽骀。
diān yá chū dōng wèi bīng xuě, xiǎn huā rù jù sī mò cái.
巅崖初冬未冰雪,藓花入屦思莫裁。
cháng sōng jiā shù gài shí lǐ, cāng yán yì qì bù kě huí.
长松夹树盖十里,苍颜毅气不可回。
fú yún liǔ xù shuí rǔ ài, yù wǎng zì ní chéng yú zāi.
浮云柳絮谁汝碍,欲往自尼诚愚哉。
nán chuāng shèng xián yǒu yí wén, mǎn jiǎn zì zì qīng qí guī.
南窗圣贤有遗文,满简字字倾琪瑰。
páng sōu yuǎn tàn dé hù yǒu, rù jiàn ào zuò hé xióng kuí.
旁搜远探得户牖,入见奥阼何雄魁。
rì lìng wǒ yì shī kū gǎo, shuǐ zhī guàn yǎng yuán yuán lái.
日令我意失枯槁,水之灌养源源来。
qiān nián dà yuè méi huāng rǒng, yì lù cùn tǔ shuí néng péi.
千年大说没荒冗,义路寸土谁能培。
jiē yǔ jì zhēn bù zì liào, yù wǎn bái rì zhī xī tuí.
嗟予计真不自料,欲挽白日之西颓。
cháng wén gǔ zhě yǔ chēng zhì, guò mén bù xiá cí qí hái.
尝闻古者禹称智,过门不暇慈其孩。
kuàng jīn wāng rén mào zhuàng rèn, lì jué qǐ gèng yú xiān āi.
况今尫人冒壮任,力蹶岂更余纤埃。
lóng tán pù bù rù xiōng yì, tàn xī dàn xiè zōng yǔ léi.
龙潭瀑布入胸臆,叹息但谢宗与雷。
zhù shū qǐ jí jù yǒu bǔ, tiān xià zì gǔ wú néng cái.
著书岂即遽有补,天下自古无能才。
“六辔岂议收驽骀”出自宋代曾巩的《冬望》,诗句共7个字,诗句拼音为:liù pèi qǐ yì shōu nú dài,诗句平仄:仄仄仄仄平平仄。