dēng shàng dōng mén
登上东门
cháo fā shàng dōng mén, huí shǒu wàng dì zhái.
朝发上东门,回首望帝宅。
gōng chéng zhèn dà yě, chán luò qù bù xī.
宫城镇大野,瀍洛去不息。
shì shí yǔ xīn jì, yún wù yǒu jiā sè.
是时雨新霁,云物有佳色。
sōng fēng rú yíng rén, bǎi lǐ jiàn qíng bì.
嵩峰如迎人,百里见晴碧。
píng chuān miǎo rú huà, rì zhào yá jiǎo chì.
平川邈如画,日照崖脚赤。
dào bàng gōng qīng fén, áo bèi yú xiū shí.
道傍公卿坟,鳌背鱼脩石。
cāng tái bō wén zì, shí wǔ shàng kě shí.
苍苔剥文字,十五尚可识。
xián yù bù fù biàn, líng luò tóng yī jī.
贤遇不复辨,零落同一迹。
bó mù sāng yú fēng, kōng bēi huái gǔ kè.
薄暮桑榆风,空悲怀古客。
“薄暮桑榆风”出自宋代韩维的《登上东门》,诗句共5个字,诗句拼音为:bó mù sāng yú fēng,诗句平仄:平仄平平平。