yú jì hé lè tiān shī ér xǐ yú nián jí zhī xīn yóu bù néng zì yǐ yòu fù
余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复
qǐ de xíng nián dào qī xún, guī tián bù wèn fù hé pín.
乞得行年到七旬,归田不问富和贫。
chū fēi jié jǐ wéi zhǔ shì, dàn yù yí xīn rú gǔ rén.
初非洁己为主士,但欲颐心如古人。
měi duì qīng shān cháng yì shì, cái féng bái sǒu biàn qíng qīn.
每对青山常意适,才逢白叟便情亲。
jìng zhōng bǎi niàn jù huī miè, shí pò fú shēng mèng huàn shēn.
静中百念俱灰灭,识破浮生梦幻身。
“才逢白叟便情亲”出自宋代吴芾的《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》,诗句共7个字,诗句拼音为:cái féng bái sǒu biàn qíng qīn,诗句平仄:平平平仄仄平平。
吴芾(1104—1183),字明可,号湖山居士,浙江台州府人(现今浙江省台州市仙居县田市吴桥村)人。绍兴二年(1132)进士,官秘书正字,因揭露秦桧卖国专权被罢官。后任监察御史,上疏宋高宗自爱自强、励精图治。...