dú gài cí bù yǔn zhào shū gǎn ér yǒu zuò
读丐辞不允诏书感而有作
chǐ huō tóu tóng yǐ mù nián, wèi róng guī qù yì kān lián.
齿豁头童已暮年,未容归去亦堪怜。
zhǐ sī jiù yǐn rú yuán liàng, níng yǒu xīn shī shì huì lián.
只思旧隐如元亮,宁有新诗似惠连。
wàn shì cǐ shēng hún yǐ yǐ, yī zūn jīn rì qiě táo rán.
万事此生浑已矣,一尊今日且陶然。
huàn qíng kuàng fù qīng rú shuǐ, hé bì yí fēng xiàng jiǔ quán.
宦情况复清如水,何必移封向酒泉。
“一尊今日且陶然”出自宋代吴芾的《读丐辞不允诏书感而有作》,诗句共7个字,诗句拼音为:yī zūn jīn rì qiě táo rán,诗句平仄:平平平仄仄平平。
吴芾(1104—1183),字明可,号湖山居士,浙江台州府人(现今浙江省台州市仙居县田市吴桥村)人。绍兴二年(1132)进士,官秘书正字,因揭露秦桧卖国专权被罢官。后任监察御史,上疏宋高宗自爱自强、励精图治。...