guò ài zhí yì cì zhāng ān guó yùn
过爱直驿次张安国韵
tíng rán yī hé qí, kū zhě yì mí cè.
亭然一何奇,枯者亦靡侧。
suī jīng suì sì duō, wèi jué shuāng sǎn pò.
虽经岁祀多,未觉霜霰迫。
yú xíng zài cǐ yì, ěr gù wú biàn sè.
余行再此驿,尔故无变色。
kǎi niàn tí shī rén, shēn wèi jiǔ quán kè.
慨念题诗人,深为九泉客。
ní shēn wù léi mǎ, tái lǎo mí jiù kè.
泥深兀羸马,苔老迷旧刻。
ài ěr gù cāng cāng, yú jīn biàn wéi bái.
爱尔故苍苍,余今变为白。
“亭然一何奇”出自宋代赵蕃的《过爱直驿次张安国韵》,诗句共5个字,诗句拼音为:tíng rán yī hé qí,诗句平仄:平平平平平。