wén chōng
闻舂
wǒ jū tián yě jiān, dí mǐ rú lìn yōng.
我居田野间,籴米如赁佣。
qíng tiān de shài bào, yǔ rì hái liáo hōng.
晴天得晒暴,雨日还燎烘。
zhòu yì xīn shuǐ shì, gù cháng duō yè chōng.
昼役薪水事,故尝多夜舂。
bǒ zhī yǒu yú gǔ, zài yǐ píng léi chōng.
簸之有余谷,再以瓶罍充。
shí shí fù shǒu duì, yù lì shèng fǔ hóng.
时时付手碓,玉粒胜腐红。
sān nián shí guān cāng, chén tǔ tián fù xiōng.
三年食官仓,尘土填腹胸。
guī nǎi zhí suì qiàn, bàn shū liǎo bù gōng.
归乃值岁歉,半菽了不供。
hú kǒu yú sì fāng, zhǐ qūn qí shuí féng.
糊口于四方,指囷其谁逢。
tí hào zàn yuǎn ěr, mèng mèi shēn yǒu gōng.
啼号暂远耳,梦寐深有攻。
huàn yóu jìng hé dé, bù rú xué wèi nóng.
宦游竟何得,不如学为农。
shuǐ hàn zòng mò táo, biāo gǔn nián huì fēng.
水旱纵莫逃,穮蔉年会丰。
yīn wén cūn chōng shēng, jìng xiǎo chéng yǎn yóng.
因闻村舂声,竟晓成噞喁。
“晴天得晒暴”出自宋代赵蕃的《闻舂》,诗句共5个字,诗句拼音为:qíng tiān de shài bào,诗句平仄:平平仄仄。