máo chóng fū wǎn cí
毛崈夫挽词
wǒ xī tiáo nián shì cǐ wēng, zì gān qióng pì gǔ rén tóng.
我昔髫年侍此翁，自甘穷僻古人同。
dào xiū bái yè céng xiān wù, guān jìn qīng yún què wèi tōng.
道修白业曾先悟，官近青云却未通。
tíng zhǎng nèn kē xīn xì yǔ, jìng cún shuāi liǔ jiù yáo fēng.
庭长嫩蝌新戏雨，径存衰柳旧摇风。
shì jiān róng luò sī qíng jǐn, liú dé qīng shǐ shì zhì gōng.
世间荣落私情尽，留得清史是至公。
“自甘穷僻古人同”出自宋代叶适的《毛崈夫挽词》，诗句共7个字，诗句拼音为：zì gān qióng pì gǔ rén tóng，诗句平仄：仄平平仄仄平平。
