hé shǐ zi xiū tóu zèng èr shǒu yùn shí bèi mìng zhì yù táng
和史子修投赠二首韵时被命至玉堂
rú xí píng shēng zhī zì suān, kě néng xué gǔ dào shāng pán.
儒习平生祗自酸,可能学古到商盘。
fēng chén shì lù zhī nán ǎo, huáng lǎo cí yuán kǒng yì gān.
风尘世路知难拗,潢潦词源恐易乾。
yǐ kuì dēng yíng liáo jùn yán, nà kān shàng shuǐ fèi cháo dàn.
已愧登瀛聊俊颜,那堪上水费嘲弹。
tāo láo kuì fá jīng shí cè, ān dé jūn zhōng yǒu fàn hán.
饕劳愧乏经时策,安得军中有范韩。
“风尘世路知难拗”出自宋代程公许的《和史子修投赠二首韵时被命至玉堂》,诗句共7个字,诗句拼音为:fēng chén shì lù zhī nán ǎo,诗句平仄:平平仄仄平平仄。