tí huā guāng méi shí shǒu xuán yá fàng xià
题花光梅十首·悬崖放下
zhe jiǎo gū gāo tài chū qí, féng kōng xié yáng liǎng sān zhī.
着脚孤高太出奇,冯空斜阳两三枝。
dà fēng dòng dì chuī yá liè, zhèng shì bīng zī yùn jiè shí.
大风动地吹崖裂,正是冰姿蕴藉时。
“着脚孤高太出奇”出自宋代王柏的《题花光梅十首·悬崖放下》,诗句共7个字,诗句拼音为:zhe jiǎo gū gāo tài chū qí,诗句平仄:仄平平仄平平。