ráo jiān chéng huì shī yǒu wèi néng shàng xià zhú dōng yě zhī jù cì yùn jì chéng
饶监丞惠诗有未能上下逐东野之句次韵寄呈
shuí kěn dī tóu lǎo mèng jiāo, pì zhī cǎo mù děng quán máo.
谁肯低头老孟郊,譬之草木等荃茅。
yǐ sōng rén hǎo chuán wén jiǔ, cǎi jué shān shēn mèng mèi láo.
倚松人好传闻久,采蕨山深梦寐劳。
fēi tù miào chī qīng yù àn, tāi xiān zhòng tuō zǐ yún bāo.
飞兔妙摛青玉案,胎仙重脱紫云胞。
xiǎo xī róng rù jiāng xī shè, sì hǎi yǎn kōng wú shén gāo.
小奚容入江西社,四海眼空毋甚高。
“谁肯低头老孟郊”出自宋代方岳的《饶监丞惠诗有未能上下逐东野之句次韵寄呈》,诗句共7个字,诗句拼音为:shuí kěn dī tóu lǎo mèng jiāo,诗句平仄:平仄平平仄仄平。