chūn guī
春归
hóng fēi lǜ nì qíng zhòu chí, mù xiāng mǎn jià róu tiáo bǐ.
红飞绿腻晴昼迟,木香满架柔条彼。
fāng fēi guò yǎn néng jǐ rì, yú lè cháng shǎo duō yōu bēi.
芳菲过眼能几日,娱乐常少多忧悲。
dōng jūn guī jì hé tài zǎo, sì xù guāng yīn rú diàn sǎo.
东君归计何太早,四序光阴如电扫。
jīn nián huā xiè fù míng nián, zhǐ shǐ kàn huā rén yì lǎo.
今年花谢复明年,只使看花人易老。
xiāo rán bái fà zhū yán cāng, jìng chūn kěn xué ér tóng kuáng.
萧然白发朱颜苍,竞春肯学儿童狂。
bù rú zuò duì suì hán mù, qīng tán yǔ kè qióng shū náng.
不如坐对岁寒木,清谈与客穷书囊。
“红飞绿腻晴昼迟”出自宋代卫宗武的《春归》,诗句共7个字,诗句拼音为:hóng fēi lǜ nì qíng zhòu chí,诗句平仄:平平仄仄平仄平。