hé chéng chéng yóu qīng shuǐ yán huáng lóng shān yùn huáng lóng shān
和程丞游清水岩黄龙山韵·黄龙山
wèi wén nà zǐ zhe shēn gōng, dàn jiàn lóng sūn sòng hǎo fēng.
未闻衲子着深功,但见龙孙送好风。
zūn sù shàng liú shuāng tǎ zài, zhòng qiū jiē ràng yī shān xióng.
尊宿尚留双塔在,众丘皆让一山雄。
chán guān zàn dào hé xū zhù, fǎ kū suī shēn qǐ yòng qióng.
禅关暂到何须住,法窟虽深岂用穷。
ruò wèn rú rú xīn zì zài, mèng hún bù rù dà huái gōng.
若问如如心自在,梦魂不入大槐宫。
“禅关暂到何须住”出自宋代王炎的《和程丞游清水岩黄龙山韵·黄龙山》,诗句共7个字,诗句拼音为:chán guān zàn dào hé xū zhù,诗句平仄:平平仄仄平平仄。