hé dèng zi jí dōng zhì xiè sòng bǐ mò yùn
和邓子及冬至谢送笔墨韵
nián huá tiān xiàn yòu fú huī, hū hū qióng chóu bù yì cái.
年华添线又浮灰,忽忽穷愁不易裁。
wéi yǒu bìng rén zhī kè yì, gù chōng hán xuě sòng shī cái.
惟有病人知客意,故冲寒雪送诗材。
xī kuā sān kū jīn chéng fù, shǎo yǐ qiān xún lǎo zuò méi.
昔夸三窟今成缚,少倚千寻老作煤。
miào yòng fǎn cóng qióng lǐ dé, yī yáng duān zì bō zhōng lái.
妙用反从穷里得,一阳端自剥中来。
“惟有病人知客意”出自宋代项安世的《和邓子及冬至谢送笔墨韵》,诗句共7个字,诗句拼音为:wéi yǒu bìng rén zhī kè yì,诗句平仄:平仄仄平平仄仄。