yǔ jì chū jiāo wài
雨霁出郊外
shí yǔ dàng yè lái, chū guō xǐ xīn jì.
时雨当夜来,出郭喜新霁。
zhù lì wàng sì jiāo, chūn róng huì wú jì.
伫立望四郊,春容卉无际。
qún shān gé dà jiāng, cāng yán dàn xiāng duì.
群山隔大江,苍岩澹相对。
qīng fēng shēng shuǐ bō, wēi lù zī huā qì.
轻风生水波,微露滋花气。
yuán jīn liǔ yǐ àn, hū wù qīng míng zhì.
缘津柳已暗,忽悟清明至。
róng yí suì xù tóng, fǔ yǎng shān hé yì.
融怡岁序同,俯仰山河异。
féng shí sī fén mù, bài sǎo shí nián fèi.
逢时思坟墓,拜扫十年废。
wén yǒu gù tóng pú, hú cān lèi huāng suì.
闻有故童仆,壶餐酹荒隧。
xīn qiān gù yǐ yuǎn, lóng chūn shàng tiān wài.
新阡固已远,龙輴尚天外。
yǐ shēn rú lù bēi, gèng xià gū chén lèi.
已深濡露悲,更下孤臣泪。
“闻有故童仆”出自宋代张嵲的《雨霁出郊外》,诗句共5个字,诗句拼音为:wén yǒu gù tóng pú,诗句平仄:平仄仄平平。