xīn chūn ǒu shū jì zhì hóng
新春偶书寄致宏
èr nián qiáo cuì xiàng yōng chéng, yòu jiàn jiāo huā shū zì jīng.
二年憔悴向庸城,又见椒花倏自惊。
gū kè shū fāng huái tǔ yì, gù rén jué sāi wèi guī qíng.
孤客殊方怀土意,故人绝塞未归情。
cǐ shēng jìng bèi rú guān wù, tā rì zhōng tú hòu shì míng.
此生竟被儒冠误,他日终图后世名。
píng yě chūn lái kān xì lǚ, hé shí yǔ zi zhàng lí xíng.
平野春来堪细履,何时与子杖藜行。
“孤客殊方怀土意”出自宋代张嵲的《新春偶书寄致宏》,诗句共7个字,诗句拼音为:gū kè shū fāng huái tǔ yì,诗句平仄:平仄平平平仄仄。