名句在线查询

hé wáng jiè fǔ míng fēi qū èr shǒu míng fēi qū hé wáng jiè fǔ zuò
和王介甫明妃曲二首/明妃曲和王介甫作

hú rén yǐ ān mǎ wèi jiā, shè liè wèi sú.
胡人以鞍马为家，射猎为俗。
quán gān cǎo měi wú cháng chù, niǎo jīng shòu hài zhēng chí zhú.
泉甘草美无常处，鸟惊兽骇争驰逐。
shuí jiāng hàn nǚ jià hú ér, fēng shā wú qíng mào rú yù.
谁将汉女嫁胡儿，风沙无情貌如玉。
shēn xíng bù yù zhōng guó rén, mǎ shàng zì zuò sī guī qū.
身行不遇中国人，马上自作思归曲。
tuī shǒu wèi pí què shǒu pá, hú rén gòng tīng yì zī jiē.
推手为琵却手琶，胡人共听亦咨嗟。
yù yán liú luò sǐ tiān yá, pí pá què chuán lái hàn jiā.
玉颜流落死天涯，琵琶却传来汉家。
hàn gōng zhēng àn xīn shēng pǔ, yí hèn yǐ shēn shēng gèng kǔ.
汉宫争按新声谱，遗恨已深声更苦。
xiān xiān nǚ shǒu shēng dòng fáng, xué dé pí pá bù xià táng.
纤纤女手生洞房，学得琵琶不下堂。
bù shí huáng yún chū sài lù, qǐ zhī cǐ shēng néng duàn cháng! hàn gōng yǒu jiā rén, tiān zǐ chū wèi shí,
不识黄云出塞路，岂知此声能断肠！汉宫有佳人，天子初未识，
yī zhāo suí hàn shǐ, yuǎn jià chán yú guó.
一朝随汉使，远嫁单于国。
jué sè tiān xià wú, yī shī nán zài dé,
绝色天下无，一失难再得，
suī néng shā huà gōng, yú shì jìng hé yì?
虽能杀画工，于事竟何益？
ěr mù suǒ jí shàng rú cǐ, wàn lǐ ān néng zhì yí dí!
耳目所及尚如此，万里安能制夷狄！
hàn jì chéng yǐ zhuō, nǚ sè nán zì kuā.
汉计诚已拙，女色难自夸。
míng fēi qù shí lèi, sǎ xiàng zhī shàng huā.
明妃去时泪，洒向枝上花。
kuáng fēng rì mù qǐ, piāo bó luò shuí jiā.
狂风日暮起，飘泊落谁家。
hóng yán shèng rén duō bó mìng, mò yuàn dōng fēng dāng zì jiē.
红颜胜人多薄命，莫怨东风当自嗟。