亭尤逢夜竹,不识自知音。朦胧望明月,终得拂青尘。
亭尤逢夜竹,不識自知音。朦朧望明月,終得拂青塵。
出自《饯唐州高使君赴任》
出自《和此阳先生感兴诗二十首》
出自《句》
出自《六言》
出自《秋日卢龙村舍》
出自《越王台》
出自《送王端赴朝》
出自《田家三咏》