shǔ hàn kǔ rè
暑旱苦热
qīng fēng wú lì tú dé rè, luò rì zhe chì fēi shàng shān.
清风无力屠得热，落日着翅飞上山。
rén gù yǐ jù jiāng hǎi jié, tiān qǐ bù xī hé hàn gàn?
人固已惧江海竭，天岂不惜河汉干？
kūn lún zhī gāo yǒu jī xuě, péng lái zhī yuǎn cháng yí hán.
昆仑之高有积雪，蓬莱之远常遗寒。
bù néng shǒu tí tiān xià wǎng, hé rěn shēn qù yóu qí jiān?
不能手提天下往，何忍身去游其间？
清风无力屠得热，落日着翅飞上山。人固已惧江海竭，天岂不惜河汉干？昆仑之高有积雪，蓬莱之远常遗寒。不能手提天下往，何忍身去游其间？
