shù yù zhāi qián zá huì jiē lóng tú wáng zhì zhī suǒ zhí gè fù yī zhāng fán dé潄玉斋前杂卉皆龙图王至之所植各赋一章凡得
zhī jīng hán shǐ mì, xiù yè wǎn yú zī.织茎寒始密，秀叶晚逾滋。fāng yì jūn xū shí, qún pā yáo luò shí.芳意君须识，群葩摇落时。
shù yù zhāi qián zá huì jiē lóng tú wáng zhì zhī suǒ zhí gè fù yī zhāng fán dé潄玉齋前雜卉皆龍圖王至之所植各賦一章凡得
zhī jīng hán shǐ mì, xiù yè wǎn yú zī.織莖寒始密，秀葉晚逾滋。fāng yì jūn xū shí, qún pā yáo luò shí.芳意君須識，群葩搖落時。
织茎寒始密，秀叶晚逾滋。芳意君须识，群葩摇落时。
宋祁（998～1061）北宋文学家。字子京，安州安陆（今湖北安陆）人，后徙居开封雍丘（今河南杞县）。天圣二年进士，官翰林学士、史馆修撰。与欧阳修等合修《新唐书》，书成，进工部尚书，拜翰林学士承旨。卒谥景文，与兄宋庠并有文名，时称“二宋”。诗词语言工丽，因《玉楼春》词中有“红杏枝头春意闹”句，世称“红杏尚书”。...
