zì cháo
自嘲
yě sǒu shēn cháng zá yōng bǎo, fú pǔ huāng tíng zì chú sǎo.
野叟身常杂佣保,茀圃荒庭自锄扫。
xiǎo ér gēng yǎng jǐn jǐn zú, dà ér yóu huàn chuí chuí lǎo.
小儿耕养堇堇足,大儿游宦垂垂老。
cháo cān wèi pò bǎi wèng jī, wǎn xiǎng yóu cún liǎng qūn zǎo.
朝餐未破百瓮齑,晚饷犹存两囷枣。
chōng jīng dàn jiǎng wēng zuò mí, chǔ bó cái kān sūn liè bǎo.
舂粳但傋翁作糜,储帛才堪孙裂褓。
xián yú yuán zì yī wáng zūn, chī dùn níng lùn wàn féng dào.
贤愚元自一王尊,痴钝宁论万冯道。
kě lián duì kè yóu zì jīn, tán dào néng lìng jūn jué dǎo.
可怜对客犹自矜,谈道能令君绝倒。
“可怜对客犹自矜”出自宋代陆游的《自嘲》,诗句共7个字,诗句拼音为:kě lián duì kè yóu zì jīn,诗句平仄:仄平仄仄平仄平。