yuán zhōng zuò
园中作
shū lí wéi zhōng tíng, yě shuǐ fù fāng táng.
疏篱围中庭,野水赴方塘。
chūn yǔ lù yì gān, xú bù tà xī yáng.
春雨路易乾,徐步蹋夕阳。
yàn yàn hóng xìng shāo, hū yǐ zhàn nián guāng.
艳艳红杏梢,忽已占年光。
wǒ lǎo lái rì duǎn, nǎi fù bù zì liàng, jiē huā dài qí chéng, lín lǐ gòng xiào kuáng.
我老来日短,乃复不自量,接花待其成,邻里共笑狂。
wàn shì shú néng liào, shè lì lǎo bù jiāng.
万事孰能料,社栎老不僵。
lěi lěi pán zhōng guǒ, ān zhī bù huò cháng? zuò shī qiǎn xián chóu, yī xiào wú liú shāng.
磊磊盘中果,安知不获尝?作诗遣闲愁,一笑无留觞。
“春雨路易乾”出自宋代陆游的《园中作》,诗句共5个字,诗句拼音为:chūn yǔ lù yì gān,诗句平仄:平仄仄仄平。