cán kuì
惭愧
shén yì fán cái rì kàng chén, zǎo nián wén dào wǎn yīn xún.
神邑凡才日抗尘，早年闻道晚因循。
nǎo néng chōng yì wú huá fà, xīn dé xiū xián bù lǎo shēn.
脑能充溢无华发，心得休闲不老身。
zhǒng zhǒng yǐ cán wèi kè zi, yōu yōu gèng kuì zuò guān rén.
种种已惭为客子，悠悠更愧作官人。
wú yán kě fù zhōng guī qù, hé chǔ táo yuán kě wèn jīn.
吾言可复终归去，何处桃源可问津。
“何处桃源可问津”出自宋代晁说之的《惭愧》，诗句共7个字，诗句拼音为：hé chǔ táo yuán kě wèn jīn，诗句平仄：平仄平平仄仄平。
