shēng cháo qián yī rì guò lóng qìng shí lǐ dé lǎo rén shū zhōng shī yīn yòng zūn yùn
生朝前一日过隆庆十里得老人书中诗因用尊韵
jiàn zhàn gāo hán lǎo shuǐ kōng, ér xīn piàn piàn chèn guī hóng.
剑栈高寒潦水空,儿心片片趁归鸿。
xǐ wén chán guān rú huáng bì, xiǎng jiàn xiān fēng guò chì sōng.
喜闻禅观如黄薜,想见仙风过赤松。
lì yù wú yàn qí hè kè, gōng míng yǒu dìng fù jū wēng.
利慾无厌骑鹤客,功名有定赋狙翁。
wàn zhōng bù bó bān yī lè, yǐ pàn shēn wéi bǐng màn róng.
万锺不博斑衣乐,已判身为邴曼容。
“已判身为邴曼容”出自宋代洪咨夔的《生朝前一日过隆庆十里得老人书中诗因用尊韵》,诗句共7个字,诗句拼音为:yǐ pàn shēn wéi bǐng màn róng,诗句平仄:仄仄平平仄仄平。
洪咨夔,(1176~1236),南宋诗人,汉族人。字舜俞,号平斋。於潜(今属浙江临安县)人。嘉泰二年(1202)进士。授如皋主簿,寻为饶州教授。作《大治赋》,受到楼钥赏识。著作有《春秋说》3卷、《西汉诏令揽钞》等。...